Einbeittur heilaþvottur - hrægammahliðrun

Á skömmum tíma hefur kosningamaskína Framsóknarflokksins tekist að hliðra óvild  gagnvart hrægömmum, úr því að beinast gegn sínu fólki og öðrum þekktum útrásarvíkingum, í óvild gegn erlendum vogunarsjóðum, sem gerðu hvað, jú þeir keyptu vonlitla kröfuhafa íslensku bankanna (hrægammana) út, á mjög lágu verði, með von um "hækkun í hafi".

Nú eru þessi vogunarsjóðir í huga mjög margra kjósenda framsóknarflokksins, aðal óvinurinn, gott ef þeir ollu ekki hruninu, hækkuðu húsnæðislánin og stálu láninu sem Seðlabankastjóri veitti Kaupþing banka á lokamínútum frjálsa hagkerfisins Íslands.

Auðvitað á alltaf að semja með almannahagsmuni í huga, og reyna að ná bestu mögulegum kjörum og samningum, þó þannig að báðir aðilar skilji við með sæmilegri sátt og reisn.  

Svoleiðis viðskipti vill Framsókn ekki viðhafa,  það á bara að sópa þessu öllu upp, án þess að huga að réttindum og skyldum þjóðar í samningum. 

Formaður flokksins og Frosti gerast meira segja svo bífræfnir að gera lítið úr málflutningi eins virtasta hagfræðings Íslands Gunnars Tómassonar, sem reynir að setja málið upp þannig að flestir skilji.

Af gefnu tilefni læt ég nýlega grein Gunnars Tómassonar fylgja hér:

Skuldaleiðrétting úr vasa heimilanna

e:  Gunnar Tómasson 

Tveir pennar á eyjan.is, þau Stefán Ólafsson og Þórunn Sveinbjarnardóttir, deila um hugmyndir XB um leiðréttingu á skuldastöðu heimilanna með krónueignum úr vasa erlendra kröfuhafa í þrotabú Glitnis og Kaupþings.

Þar sem ég tel hugmyndir XB vera RUGL þá vil ég leggja orð í belg og útskýra þær peningafræðilegu forsendur sem endurspeglast óbeint í umsögn minni, en ættu að vera ljósar öllum sem hafa hugleitt málið.

Forsendurnar má setja fram í stuttu máli sem hér segir:

1. Allar krónueignir kröfuhafanna eru bókhaldsstærðir en ekki raunstærðir (t.d. gull).
2. Í bókhaldsstærðunum býr óvirkur kaupmáttur en ekkert raunvirði.
3. Krónueign kröfuhafanna er 400 ma. af ríkisskuldabréfum og reiðufé.
4. Framsal til ríkisins á 300 ma. myndi lækka hreina skuldastöðu ríkisins um 300 ma.
5. Heimilisskuldir eru bókhaldsstærðir hjá lánastofnunum.
6. Lækkun heimilisskulda um 300 ma. fer fram með millifærslu af bókhaldsstærðum.
7. Við millifærsluna hækkar hrein skuldastaða ríkisins um 300 ma.
8. Í bókhaldi lánastofnana verður engin breyting á hreinni eignastöðu við millifærsluna.
9. Millifærslan gerir óvirkan kaupmátt virkan til hagsbóta fyrir skuldsett heimili.
10. En ríkið er jafn skuldsett eftir sem áður.
11. Að öllu öðru óbreyttu hefur virkur kaupmáttur lánastofnana aukist um 300 ma.
12. Aukning virks kaupmáttar (peninga í umferð) um 300 ma. er verðbólguhvati.
13. Aukning virks kaupmáttar um 300 ma. yfir 20 ár dreifir verðbólguhvatanum.
14. reifingin verður í mynd 300 milljarða ríkisskuldabréfs sem greiðist á 20 árum.
15. Almenningur ber kostnaðinn af leiðréttingu heimilisskulda í báðum tilfellum.

Hugmyndir XB um leiðréttingu heimilisskulda með krónueignum úr vasa erlendra kröfuhafa samræmist ekki niðurstöðunni í lið 15. 

Kjósum án glýju og gíringar á morgun!

 

 

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 26.4.2013 kl. 10:11]

Síðan er búið að skilgreina erlendu eigendurna í heild sem "hrægamma". En vogunarsjóðirnir, "hrægammarnir" eru aðeins helmingurinn.

Hinn helmingurinn eru aðilar eins og lífeyrissjóðir og aðrir, sem líkt og heimilin hér á landi, fóru í dansinn um gullkálfinn vegna gylliboða, forsendna, sem reyndust rangar og margir vöruðu við fyrirfram að yrðu óhjákvæmileg rangar, svo sem fáránlega hátt gengi krónunnar. 

Hjá þessum aðilum varð "forsendubrestur" í Hruninu alveg eins og hjá Íslenskum heimilum sem ruku í það að fjórfalda skuldir sínar á örfáum árum gervigóðæris.

En þessir aðilar, sem eru algerlega hliðstæðir við íslensk heimili hvað varðar forsendur eru felldir undir hugtakið "hrægammar" en íslensku heimilin "fórnarlömb", þegar nú eru gefin ný gylliboð um nýjan dans um gullkálfinn, þ. e. peningana sem látið er í veðri vaka að verði dreift yfir heimili landsins strax og Framsókn tekur við stjórnartaumunum. 

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 26.4.2013 kl. 13:27]

Já Ómar, hárétt. Hluti af þessum "ógeðfelldu" hrægömmum sem Sigmundi Davíð finnst allt í lagi að gera upp, eru nefninlega lífeyrissjóðir og ýmis konar eftirlaunasjóðir, sem hafa það beinlínis að lagaskyldu að ávaxta fé sjóðfélaga (almennings) til þess að þeir geti um höfuð strokið á eftirlaunaárunumm. Held að það þurfi ekkert mikla dáleiðslu hér á landi til að setja íslenska lífeyrissjóði í svona "hrægammaógeðsmynd" sem réttlætanlegt væri fyrir Sigmund Davíð og þeirra spekinga að hrifsa peninga úr, til þess eins að ná völdum á ný.

Minnumst þess hve "gömlu" gammarnir innan Framsóknarflokksins náðu að auðgast í gegnum einkavæðingu ríkisfyrirtækja upp úr síðustu aldamótum. Aðferðin sprengir alla spillingarskala og heilindavísa veraldar, þegar kemur að því að mæla hversu spillt þessi einkavæðing var. Sex árum síðar sprakk hún upp í andlitið á þeim með látum og slökkti um leið á frjálsu íslensku hagkerfi. Nú vilja þeir beita sömu brögðum á útlenda vogunarsjóði og lífeyrissjóði og setja bankakerfið í allsherjar (100%) bindisskyldu.

Þetta er allt með miklum ólíkindum.